نقش یادگیری خودراهبر بر سرمایه‌های انسانی مراکز آموزش عالی (مورد: دانشگاه تهران)

پژوهش حاضر با هدف تبیین نقش یادگیری خودراهبر بر سرمایه‌های انسانی مراکز آموزش عالی انجام شده‌است. روش پژوهش توصیفی- همبستگی و روش تحلیل از نوع مدل‌یابی معادلات ساختاری بوده است. جامعه پژوهش شامل کارکنان هفت دانشکده پردیس علوم اجتماعی و رفتاری دانشگاه تهران بوده که با استفاده از فرمول نمونه‌گیری کوکران و روش نمونه‌گیری طبقه‌ای با اختصاص متناسب، 131 نفر از آنان انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌ یادگیری خودراهبر ابیلی و مزاری (1393) با پایایی (95/0=α) و پرسش‌نامه سرمایه‌های انسانی نادری (1390) با پایایی (96/0=α) استفاده شد که روایی محتوا و سازه آن‌ها نیز بررسی و تأیید گردید.نتایج تی تک‌گروهی نشان داد، یادگیری خودراهبر و سرمایه‌های انسانی کارکنان، بالاتر از حد متوسط بوده است. نتایج آزمون همبستگی نشان داد یادگیری خودراهبر(70/0r=) با سرمایه‌های انسانی کارکنان رابطه مثبت و معناداری(p